Του Μιχάλη Τζανάκη
Και να που ξαφνικά κάποιοι «ξύπνησαν» και κατάλαβαν πως το λιμάνι του Ηρακλείου είναι πλέον Ιταλικό! Όλα αυτά προφανώς δεν έγιναν μία ωραία πρωία, κατά τις διαθέσεις «πωλητών» και «αγοραστών»! Οι φωτογραφίες με τους κοστουμαρισμένους «πωλητές» και «αγοραστές» να κάθονται σε μακρόστενα τραπέζια και να ποζάρουν με εκείνες τις σοβαροφανείς στάσεις σώματος και τα χεράκια σταυρωμένα επί της τραπέζης της συναλλαγής ίσως αηδιάζουν κάποιους και τους υπενθυμίζουν ότι ζούμε σε μια εποχή κι έναν κόσμο που τα πάντα «πουλιούνται» και τα πάντα «αγοράζονται. Αρκεί να πέφτει χρήμα, όχι κατ’ ανάγκη αρκετό, αλλά εκεί που πρέπει να πέσει. Κανείς δεν μπορεί να πει υπευθύνως ότι το αντίτιμο είναι μεγάλο ή μικρό για την παραχώρηση του λιμανιού της πόλης στους Ιταλούς. Αυτό ενδεχομένως να έχει δευτερεύουσα σημασία μπροστά στο «μείζον» θέμα, που είναι αυτή καθαυτή η πώληση του λιμανιού!
Τα επιχειρήματα γνωστά για τους «πωλητές»! «Αξιοποίηση», «Επένδυση» και λοιπά γλοιώδη που μεταφράζονται σε κατάντια και γύμνια του κράτους που μπορεί να «εισπράττει» με χίλιους δυο τρόπους από τους πολίτες, αλλά είναι παντελώς άχρηστο για να αξιοποιήσει την περιουσία του!
Αλλά ας κάνουμε πριν τους «αφορισμούς» την αυτοκριτική μας! Πριν το «ξεπούλημα» πριν τους βαρύγδουπους τίτλους περί «εκχώρησης δημόσιας περιουσίας» ή εκποίησής της, μήπως έχει προηγηθεί το δικό μας «ξεπούλημα»; Εμείς πρώτοι «εκχωρήσαμε» και «εκποιήσαμε» τα δικά μας «λιμάνια», τα δικά μας «περιουσιακά» στοιχεία»! Τις Αρχές, τις Αξίες, τα Ιδανικά μας, εμείς «ξεπουληθήκαμε» στο δικό μας «Γιουσουρούμ» για ένα κοστούμ, όπως έγραφε ο Νικόλας Άσιμος! Για μια «θεσούλα», για μια μικρή «κομπίνα», για ένα «βύσμα» με τον κομματάρχη!
Οι κύριοι που κομπάζουν σχεδόν πανηγυρίζοντες από το «deal» του λιμανιού της πόλης είναι οι «εκλεκτοί» μας, οι «εκπρόσωποί» μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι που ποζάρουμε στο «Φαλιμέντο του Κόσμου» για να χρησιμοποιήσω επίσης έναν «όρο» του Νικόλα Άσιμου!
Προφανώς και δεν «αντιδρούμε», γιατί συναινούμε σε αυτό το «παζάρι» του ξεπουλήματός μας! Όλα αυτά που συντελούνται δεν είμαστε ικανοί και άξιοι να τα αντιληφθούμε. Ίσως το κατανοήσουν καλύτερα οι επερχόμενες γενιές των Ελλήνων -αν υπάρξουν τέτοιες- και τότε θα γίνει ο «απολογισμός», προσώπων και πραγμάτων! Ως τότε, συνηθίστε στις «αγοραπωλησίες» κάθε κοινωνικού αγαθού, ξαπλώστε αναπαυτικά στην πολυθρόνα για την «ανάλυση» του Υπουργού Ανάπτυξης, και απολαύστε την «σταθερότητα» ενός συστήματος που εξαγοράζει συνειδήσεις με κουπόνια των είκοσι και πενήντα ευρώ!
